Ετεροχρονισμένη σήμερα αλλά μόλις τώρα αντελήφθην ότι η 11 Ιανουαρίου ήταν, για τη Νέα Υόρκη, ημέρα χωρίς παντελόνι. Και θυμάμαι το παλαιόν άσμα του Γιώργου Κοινούση (ελάτε τώρα δεν τον θυμάστε, δεκαετία '70?) "Αμερική, Αμερική, καλά μου 'λέγαν μερικοί πώς είσαι χώρα, χώρα μαγική" και για την επικαιροποίηση του θέματος αναφωνώ ως Σαμάνθα του Sex and the City "I love New York !" though I haven't been there yet! Διότι στη Νέα Υόρκη, ως σύμβολο της Αμερικής του Κοινούση, είναι που λαμβάνουν χώρα κάτι τέτοια που εκφράζουν την αντίθεση στη συνήθη ματιά με την οποία βλέπουμε την καθημερινότητα. Η οργάνωση που το ξεκίνησε αυτό λέγεται "Improve Εverywhere", δεν ξέρω τι μέρος του λόγου είναι αλλά ο στόχος να δει ο κόσμος με διαφορετικό μάτι τους συνανθρώπους τους χρησιμοποιώντας μία στοιχειώδη και απλή αναγκαιότητα όπως την ενδυμασία και αναπλαισιώνοντας την, δείχνει φανατασία και φρέσκες ιδέες, έστω κι αν είναι ήδη εννέα ετών, όπως μαθαίνω.
Μαθαίνω επίσης ότι δεν έγινε μόνο στη Νέα Υόρκη αλλά και σε άλλες μεγαλουπόλεις των ΗΠΑ.
Αναρωτιέμαι, Δεσποινάριον, έγινε και στην Ουάσινγκτον?
Τσάμπα λοιπόν όσα ανεφώνησα για το Μεγάλο Μήλο, απλώς κερδίζει τη μάχη των εντυπώσεων λόγω επικέντρωσης της δημοσιότητας?
Ισως η Σαμάνθα να είναι κι αυτή θύμα της δημοσιότητας της μητρόπολης και μόνο ο Κοινούσης να έχει δίκιο...
Μιλώντας για μήλα πάντως η σημειολογία του είναι ενδιαφέρουσα. Καρπός μοιραίος για την εκδίωξη μας από τον Παράδεισο, άρα και σύμβολο της αναζήτησης, συμβολίζει και τη φθορά η οποία εξελίσσεται εσωτερικά για να επεκταθεί τελικά στο εξωτερικό. Η Yoko Ono, γνώρισε τον John Lennon σε μια έκθεση της (καθ'ότι καλλιτέχνης η κυρία, τώρα σε γλύπτρια, σε ζωγράφο,σε τι ακριβώς, θα σας γελάσω) και ο οποίος μακαρίτης John εντυπωσιάστηκε εξαιρετικά από ένα έκθεμα της το οποίο ήταν ένα μήλο, ναι, ένα ωραιότατο κόκκινο μηλαράκι, πιθανώς όχι Ζαγοράς, ούτε φυρίκι αλλά κόκκινο, κόκκινο το είδε ο John και τη ρώτησε κι εκείνη του εξήγησε ότι συμβολίζει τη φθορά που δε φαίνεται και το πουλούσε και πανάκριβα και ο John το αγόρασε εντυπωσιασμένος από τη σύλληψη της καλλιτέχνιδος και η συνέχεια γνωστή... ( το είχα δει σε ντοκυμανταίρ πριν χρόνια, μη βαράτε). Πάντως κάτι τέτοια με κάνουν και αναρωτιέμαι, μήπως ήλθε, μετά το τέλος της ιστορίας, και το τέλος της τέχνης?
Καλά Μαιρούλα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ξενογνοιασμένη σε βλέπω με τη Νέα Ορκη να έχει ξεπαντελονιαστεί κι εμείς να μην έχουμε πάρει μυρωδιά. Ποιές; Εμείς τώρα, που τη Σαμάνθα τη μασάμε με την αριστερή μασέλα μας!
Πάντως, το ξεπεναταλόνισμα έχει μια λογική καθώς τα φουστάνια είναι μόνο της μοδός και της Voguός!
Φιλί απο φίλη του Μήλου!!!
Ιουστίνη
ΑπάντησηΔιαγραφήκρίμα που τα παντελόνια είναι άουτ, όχι μόνο στην ημέρα την ταγμένη γι αυτά να απέχουν αλλά και γενικώς καθώς εγώ φορώ τα φορώ αποκλειστικά και μόνο. Η αλήθεια είναι ότι σκέφτηκα να δοκιμάσω και κανένα φορεματάκι, τόσα ωραία που κυκλοφορούν, αλλά το έχω αμελήσει.
Το post σου ευκαιρία να το κάνω.
Εχουμε κι εκπτώσεις και δεν έχω προλάβει να κάνω μία βόλτα στα πέριξ.
Μήπως να πάω τώρα που είναι και Σάββατο και έχει τους αναζωογονητικούς 10 βαθμούς εν Αθήναις?
Φιλιά, σε αφήνω για τα ...malls.
Μα φυσικα κι εδω εγινε, και μαλιστα ηταν ωραια. Πηραμε και αερα! ΦΦΦ μη κοιτας Μαιρη μου, στο Μοντρεαλ ειναι συντηρηλες! Φιλια Μαιρουλα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλήθεια Δεσποινάριον θέλεις να πεις ότι κυκλοφόρησες και εσύ άνευ παντελονιού ή φούστας? Ουάου!Φωτό στο μπλογκ γρήγορα!
ΑπάντησηΔιαγραφή