Απεργία πείνας στις φυλακές.

Από το in.gr
Πάνω από 400 κρατούμενοι στις Φυλακές Γρεβενών συνέχισαν και την Κυριακή, για έκτη ημέρα, την απεργία πείνας που ξεκίνησαν στις 11/01/10, αναφέρει η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, καταγγέλλοντας απάνθρωπες συνθήκες κράτησής τους.
Η οργάνωση καταγγέλλει ότι οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι των φυλακών συμπεριφέρονται στους κρατουμένους «χωρίς κανένα σεβασμό στην αξιοπρέπεια και τα ανθρώπινα δικαιώματά τους», ενώ αναφέρει επίσης ότι τα αιτήματα των κρατουμένων στις Φυλακές Γρεβενών για άδειες, όπως προβλέπονται από το Σωφρονιστικό Κώδικα, είτε αγνοούνται είτε απορρίπτονται χωρίς επαρκή αιτιολόγηση.
Τον Αύγουστο του 2008, σημειώνει η Πρωτοβουλία, ο Συνήγορος του Πολίτη με Ειδική Έκθεση αναφέρθηκε στην προβληματική εφαρμογή του θεσμού των αδειών, όμως ενάμιση χρόνο μετά η κατάσταση παραμένει η ίδια.
Η ομάδα αναφέρει επίσης ότι οι βασικές ανάγκες των κρατουμένων δεν καλύπτονται και είναι αναγκασμένοι να αγοράζουν τα πάντα, κάτι που έχει «τραγικές» συνέπειες γιατί πολλοί δεν έχουν καμιά τέτοια δυνατότητα.
Η Πρωτοβουλία υποστηρίζει επίσης ότι στις φυλακές συνεχίζεται η τακτική του πρωκτικού ελέγχου, ενώ καταγγέλλουν επίσης και έλλειψη ιατρικού προσωπικού.
Τέλος η ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας αναφέρει ότι οι κρατούμενοι έχουν καταθέσει με υπόμνημα τα αιτήματά τους στον Υπουργό Δικαιοσύνης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, χωρίς να έχουν λάβει μέχρι τώρα απάντηση.
Αναδημοσίευση από το in.gr.
Στα αφανή έπεσε η είδηση αυτή. Αλλη μια απεργία πείνας στις φυλακές. Η συμμετοχή σε απεργία πείνας θεωρείται εξέγερση και διώκεται πειθαρχικά στις φυλακές αλλά μπορεί να διωχθεί και ποινικά. Η έλλειψη ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού στις φυλακές όλης της χώρας είναι ένα πρόβλημα το οποίο ακούω από το 2000 τουλάχιστον. Η παροχή αδείας αποφασίζεται από το Συμβούλιο της Φυλακής στο οποίο μετέχει ως πρόεδρος ο διευθυντής, ο επικεφαλής της Κοινωνικής Υπηρεσίας και ένας ειδικός επιστήμονας της φυλακής. Στις περισσότερες φυλακές, ελλείψει ειδικού επιστήμονα, μετέχει άλλος ένας υπάλληλος της Κοινωνικής Υπηρεσίας.
Το κυρίως πρόβλημα είναι το ίδιο με εκείνο που παρουσιάζουν το αστυνομικό σώμα και γενικότερα τα σώματα ασφαλείας. Καλύπτουν την έλλειψη επαγγελματικής νοοτροπίας, εκπαίδευσης και επιμόρφωσης αναπτύσσοντας μια στάση αυστηρή,μη αποστασιοποιημένη και εμπαθή η οποία εκφράζεται με την εξουσία που έχουν και την οποία ελεύθερα ασκούν πάνω στους κρατούμενους. Ο χώρος δουλειάς τους και το αντικείμενο δεν είναι ευχάριστο, ασκεί πίεση στην ψυχοσύνθεση ακόμη και των ελαχίστων οι οποίοι θα επέλεγαν αυτό το χώρο δουλειάς και προσφέρεται για να επίδειξη δύναμης, προβολή αρνητικών συναισθημάτων, ο κρατούμενος, ως πιο αδύναμος, αποτελεί το εύκολο θύμα. θα έπρεπε να παρέχεται στους σωφρονιστικούς ψυχολογική στήριξη με τον ίδιο τρόπο που παρέχεται στους ψυχολόγους και στους κοινωνικούς λειτουργούς προκειμένου να αποφορτιστούν, υπάρχει ένας όρος αλλά μου διαφεύγει. Αλλά πριν απ' όλα θα έπρεπε να υπάρχει ειδική εκπαίδευση η οποία να συνεχίζεται υποχρεωτικά σε όλον τον επαγγελματικό βίο και η οποία να εστιάζει, στην περίπτωση μας την ελληνική, στην αποβολή της εμπάθειας ως πρώτο και βασικό βήμα επαγγελματισμού.
Οι ίδιοι οι επικεφαλής φυλακών θεωρούν δεδομένο να τιμωρούν κρατουμένους γιατί πάνω στην αντίδραση του ο κρατούμενος χειροδίκησε σε σωφρονιστικό και αντεκδικούνται ανταποδίδοντας. Αντί να εκλάβουν τη χειροδικία ως μέρος της αντίδρασης του κρατουμένου η οποία απευθύνεται σε ό,τι ο σωφρονιστικός υπάλληλος, ευνόητα, συμβολίζει και να την αντιμετωπίσουν ανάλογα,το παίρνουν προσωπικά και μάλιστα με το σκεπτικό ότι και "φυλακισμένος και βαράει". Λες και το ότι είναι φυλακισμένος τον καθιστά σκλάβο των σωφρονιστικών. Αρκετό δεν είναι ότι είναι σκλάβος των δεσμών του?
Επίσης, η διεθνής τάση προς αυστηροποίηση των ποινών η οποία συμπαρασύρει και την ατομική στάση των δικαστών στο να γίνεται αυστηρότερη, χειροτερεύει την κατάσταση, ιδίως για χώρες όπως εμείς όπου οι δομές επανένταξης των κρατουμένων είναι ακόμη στα σπάργανα.
Προσωπικά πιστεύω ότι κάθε φυλακή πρέπει να έχει μια σχετική αυτονομία ώστε να μπορεί να εντάσσεται στον κόσμο και να λειτουργεί ανταγωνιστικά. Η ανάπτυξη εργαστηρίων στη φυλακή τα οποία να μπορούν να ανταγωνίζονται στην ελεύθερη αγορά, η απ' ευθείας συμμετοχή σε προγράμματα, η ανάπτυξη εκπαιδευτικών δομών εντός φυλακής( περισσότερων), η αυτοδιαχείριση των σωφρονιστικών ιδρυμάτων, νομίζω ότι θα δώσουν κινητοποίηση στους κρατούμενους και θα διευκολύνουν και τις δομές της probation και της επανένταξης.
Παρ' όλ' αυτά πιστεύω ότι το μυστικό βρίσκεται στην εκπαίδευση και τώρα το Υπουργείο Δικαιοσύνης και το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη φαίνεται να αφουγκράζεται. Για να δούμε τι και πόσο.