Τριακόσιες και βάλε ήταν οι φετεινές φωτογραφίες από τα όρη, τα ψηλά βουνά. Δεν άντεξα να μη δείξω μία δόση ακόμη με εμβόλιμες κάποιες από την περσινή επίσκεψη. Αυτές είναι που δεν έχουν τόσο καλή ανάλυση όμως.
Λουλουδάκι φυσικό και άγριο, σαν ιβίσκος δε μοιάζει? Φωτογραφήθηκε στη Μοσιά Φενεού, Ιούλιος 2011.
 | ||
Πέρυσι τα ίδια λουλούδια, λίγα χιλιόμετρα μακρύτερα, στην ωραία Γκούρα, έβγαιναν σε μπορντοροδοκόκκινο, αυτό θα πει ποικιλία του βουνού!
Και ανηφορίζουμε στη Μονή Αγίου Γεωργίου Φενεού. Εξωτερική άποψη με τον εξώστη.
Και ιδού και η εσωτερική αυλή. Ολάνθιστη.
Και μία καλλιτεχνική με το σήμαντρο.
Οι καλές οι φιλενάδες, που πάνε μαζί παντού.
...το ένα τ' άλογο θα είναι άσπρο...
...το άλλο τ' άλογο θα είναι μαύρο...
Η λίμνη Δόξα, όπως φαίνεται από το μοναστήρι.
Κι όπως φωτογραφήθηκε ένα απομεσήμερο του Αυγούστου 2010
Κι αυτή εδώ η βρύση κρύβεται πίσω από το αγιόκλημα και τ΄άλλα άγρια αναρριχητικά
Εξω απ' την Ταρσό, η Παναγία των Βράχων, όπως φαίνεται απ' το δρόμο
Ανηφορίζοντας το χωματόδρομο πάνω απ' τη Γκούρα, μόλις πάρεις τη στροφή, ο αέρας ψυχραίνει. Ιδού το οροπέδιο της Σκαφιδιάς. Τα άγρια άλογα ήταν κρυμμένα. Οι νεράϊδες βγαίνουν μόνο τη νύχτα.
Μήπως την ημέρα μένουν κοντά στα έλατα, κάτω απ' την κορυφή της Μεγάλης Ζήρειας, μεταμορφωμένες σε κωνικούς θάμνους?
Η λίμνη Δασίου. Δρακόλιμνη. Γεμίζει απ' τα χιόνια το χειμώνα, ξεραίνεται το καλοκαίρι.
Και γίνεται μονοπατάκι που πάει προς τα έλατα...
Δεν είναι θαύμα της φύσης το γαϊδουράγκαθο?
Το Στενό όπως φαίνεται από τη Γκούρα
Το πηγάδι στον ερημωμένο κήπο του αρχοντικού Οικονόμου-Γκούρα.
Και το αρχοντικό, όπως φαίνεται από τον κήπο.
Και το αρχοντικό Σαρλή ατενίζει από ψηλά.
Μου άρεσε η αντίθεση ανάμεσα στο ρετρό φανάρι και στον φθαρμένο τοίχο
Η εκκλησία των Αγίων Ταξιαρχών χτίστηκε το 1880 από τοπική πέτρα.
Και την καμαρώνω πίνοντας σπαστή σοκολάτα στου Μπεκιάρη, κάτω από τον ίσκιο της μουριάς.
Σε λίγο το φεγγάρι θα ανέβει στον ουρανό. Μόλις ξεπρόβαλλε πάνω απ' το βουνό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ασε κι εσύ ένα σχόλιο, μπορείς.