Ενας Τούρκος κι ένας Λιβανέζος συγγραφέας στην κρατική τηλεόραση

Οι φωτογραφίες είναι από το βιβλίο του Ορχάν Παμούκ "Ισταμπούλ, Πόλη και Αναμνήσεις"

 Μιλούσα χθες στο τηλέφωνο με μια φίλη με την οποία έχουμε κοινή την αδυναμία στο συγγραφέα Ορχάν Παμούκ. Άλλωστε γνωριστήκαμε πρόσφατα, μόλις τον Ιανουάριο, στο Μέγαρο Μουσικής, στη διάλεξη του Παμούκ η οποία τελικά έγινε με τη μορφή συζήτησης. Συζητητής ήταν ο - απροετοίμαστος- Τάκης Θεοδωρόπουλος.

Έτρεξα στη διάλεξη του κ. Βαμβακά, όπως είναι το όνομα του μεταφρασμένο στα ελληνικά και μας πληροφορεί ο ίδιος γι αυτό στην "Ισταμπούλ", γιατί από τότε που διάβασα και ξαναδιάβασα το βιβλίο αυτό, που διαβάζεται και αποσπασματικά, έγινε απ' τους αγαπημένους μου συγγραφείς, ίσως ο πιο αγαπημένος μου (είναι και ωραίος άντρας). Επίσης το πρώτο βιβλίο του που διάβασα , το "Ισταμπούλ", εξακολουθεί να είναι το αγαπημένο μου. Αυτό, πιθανόν, σχετίζεται και με την αδυναμία που έχω στον Παμούκ. Ο λόγος είναι ότι το βιβλίο αυτό είναι ό,τι νοιώθει και θυμάται ο συγγραφέας από τη γενέθλια πόλη του, ό,τι τον ενδιαφέρει, ή τα περισσότερα τουλάχιστον, είτε είναι ο χαρακτήρας της πόλης, η σύγκριση της με παλαιότερες εποχές, η σύγκριση της με εντυπώσεις περιηγητών και ζωγράφων, Τούρκων και ξένων, οι δικές του οικογενειακές και προσωπικές αναμνήσεις.







Όλα αυτά διανθισμένα με φωτογραφίες από την Πόλη γενικότερα αλλά και οικογενειακές. Στο βιβλίο αυτό ο Παμούκ μιλά για το πώς μεγάλωσε στην Πόλη, παραθέτει στοιχεία για τον ίδιο και την οικογένεια του τέτοια που οι περισσότεροι από εμάς, ενώ βρίσκουμε κάπου και τα δικά μας οικογενειακά διαδραματιζόμενα, για λόγους προσχημάτων δεν αναφέρουμε.  

Μπορώ να κάνω ανάλυση πολυσέλιδη γι αυτό και μόνο το βιβλίο, το τόσο πολυσχιδές αλλά  ανασύροντας την αυτοσυγκράτηση μου, σταματώ εδώ. Και γιατί όλο αυτό για τον Παμούκ? Γιατί η φίλη μου  Κατερίνα με την οποία μιλούσα χθες στο τηλέφωνο, μου είπε και χάρηκα ότι την Τετάρτη 6/4 στις 21.00 στην ΕΤ1, στην εκπομπή "Η ζωή είναι αλλού" η Εύη Κυριακοπούλου θα έχει συνέντευξη του. Κατερίνα, σ΄ευχαριστώ.

 


Και συνεχίζω. 

Διότι ψάχνοντας να επιβεβαιώσω την ώρα προβολής της εκπομπής, είδα ότι και την επομένη ακριβώς έχει, στη ΝΕΤ αυτή τη φορά, συνέντευξη ή παρουσίαση, δεν ξέρω, του Αμίν Μααλούφ. 

Το όνομα το πρωτοείδα 20 χρόνια πριν σε ένα βιβλίο στη βιβλιοθήκη του πρώην συζύγου μου. Ήταν ένα δοκίμιο το "Οι σταυροφορίες από την σκοπιά των Αράβων" και επειδή με εξιτάρει η πλευρά των "συνήθων αντιπάλων", παντού και πάντα, το βρήκα πολύ ενδιαφέρον. Δεν ήξερα όμως ότι είναι, εκτός από ιστοριογράφος και στοχαστής, και μυθιστοριογράφος. Ένας φίλος, Λιβανέζος σαν τον Μααλούφ, μου χάρισε πριν κάποια χρόνια το "Βράχο του Τάνιος". Τη λάτρεψα αυτή τη διήγηση που μιλούσε γι άλλους μεσογειακούς ανθρώπους και πώς αντιμετώπιζαν τη ζωή τους.  Στη συνέχεια διάβασα το "Κήποι από φως " και τη "Σαμαρκάνδη". 

Tea time in Samarkhand by Irina Ghetmanskaya

Αυτό το τελευταίο βιβλίο το ρούφηξα γεμάτη συνειρμούς της παιδικής μου ηλικίας γιατί μιλά για την ιστορία μιας πόλης λες κι είναι βγαλμένη απ' τις "Χίλιες και μια νύχτες". Ασσασσίνοι, Ομάρ Καγιάμ, Νιζάμ-Αλ-Μουλκ.

Και δύο είναι συγγραφείς που αξίζει να τους γνωρίσουμε καλύτερα, πολυβραβευμένοι, ο πρώτος μάλιστα και με Νόμπελ λογοτεχνίας. Φωτογραφίες σχετικές με τον Παμούκ είχα από το βιβλίο του για την Πόλη, όσο για το Μααλούφ, ιδού η διέυθυνση του δικού του blog.

http://www.aminmaalouf.net/en/