Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

ΟΧΙ

Πλησιάζει η 28η Οκτωβρίου, η πρώτη της σχολικής χρονιάς "νόμιμη" αργία από το σχολείο. Έτσι την είχα καταγράψει στα σχολικά μου χρόνια, παράλληλα με τη σημασία της η οποία, για εμένα, όσο μεγάλωνα, όλο και ξεθώριαζε, κάθε χρόνο τα ίδια, εορτές, παρελάσεις, "...των εχθρών τα φουσάτα περάσαν..." , πατριωτικές ταινίες στην τηλεόραση και τα σχετικά.
Μετά ήρθε η επίσημη απομυθοποίηση: Φωνές αμφισβήτησης για τον τρόπο με τον οποίο εορταζόταν, κάποιες φωνές αντίθεσης στην παρέλαση. Υιοθέτησα αμέσως την ρητή αμφισβήτηση, είχα βαρεθεί να ακούω τα ίδια άσματα, τα ίδια κείμενα του Ελύτη, το "Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας", τα εμβατήρια και όλα αυτά.
Στα ΜΜΕ άρχισαν να έχουν διαφορετικά αφιερώματα, θυμήθηκαν άλλες, εναλλακτικές πλευρές της Κατοχής, όπως είναι ο Μικρός Ηρως και τις συνεντεύξεις του Ανεμοδουρά,  τις αφηγήσεις του Γλέζου  και του Σάντα για το κατέβασμα της ναζιστικής σημαίας από την Ακρόπολη και έτσι το ενδιαφέρον ανανεώθηκε.

Σήμερα το ΌΧΙ έχει πάρει άλλη διάσταση. Παρ' όλο που δεν υπάρχουν οι σειρήνες και τα έκτακτα ανακοινωθέντα τα οποία αφυπνίζουν αυτομάτως και καθολικώς το λαό, υπάρχει η διάθεση για ΌΧΙ. Και το δυστυχές είναι ότι ενώ υπήρχε σύμπνοια το 1940 μεταξύ λαού και (δικτατορικού) καθεστώτος, το χάσμα μεταξύ λαού και κυβερνώντων σήμερα όλο και βαθαίνει και παίρνει διαστάσεις ενός ΌΧΙ για το οποίο είναι αναπόφευκτο να μην γίνουν συνειρμοί με εκείνο το ΌΧΙ εξήντα  χρόνια πριν.

Το ΌΧΙ το οποίο βγαίνει από μέσα μας αυθόρμητα απευθύνεται σε όλους τους πολιτικούς που μας έχουν κυβερνήσει ή και ασκήσει νομοθετική εξουσία, σε όλους εκείνους οι οποίοι κατείχαν ή και κατέχουν οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, των Ευρωπαίων συμπεριλαμβανομένων.

Των οποίων Ευρωπαίων κηδεμόνων την κηδεμονία αποδέχομαι -ναι, αποδέχομαι- όσον αφορά τη μεταφορά κι εφαρμογή τεχνογνωσίας για τη φοροδιαφυγή, για τις διαρθρωτικές αλλαγές, για την πάταξη της διαφθοράς κλπ. Και με κανέναν τρόπο δεν τη θεωρώ παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας αλλά αναγκαία παραχώρηση εξουσίας για επίτευξη στόχων. 
Η παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας θα είναι όταν εκμεταλλευτούν ξένοι τον πλούτο της χώρας μου με όρους επαχθείς για εμένα. Και μάλιστα τόσο επαχθείς ώστε να μην μπορώ να σηκώσω κεφάλι και να λέω κι ευχαριστώ.

Το ΌΧΙ σήμερα που βγαίνει από τα στήθη του κόσμου και ανυψώνεται στον αέρα και ενώνεται με τα ΌΧΙ όλων μας είναι το ΌΧΙ στο να συνεχίσουμε να είμαστε θύματα της άγνοιας, της προχειρότητας,  της καταχρηστικής εξουσίας, της σαστιμάρας, της αδράνειας, της διαφθοράς, της αποδόμησης, της διάλυσης, της αδυναμίας, της υποταγής.

Και εάν θυμίζει ο λόγος μου τσιτάτα της ελληνικής αριστεράς (γιατί εμένα μου θυμίζει όντως), ας αποστασιοποιηθούμε από τη στερεοτυποποίηση των λέξεων αυτών διότι δεν φταίνε εκείνες που έχασαν τη διάσταση του νοήματος τους επειδή τις χρησιμοποίησαν άκαιρα και άσκοπα κάποιοι. Αντιθέτως τώρα είναι επίκαιρη η χρήση τους, τώρα επιβάλλεται η δύναμη της έννοιας τους.

Όπως επιβάλλεται και ένα νέο ΌΧΙ.










8 σχόλια:

  1. αυτο το νεο ΟΧΙ φοβαμαι οτι θα αργησουμε πολυ να το πουμε . Μακαρι οι νεωτεροι να καταλαβουν εγκαιρα τι παιζεται και να αντιδρασουν συντομα .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Mary, κι εγώ είμαι υπέρ του ΟΧΙ, αρκεί να συνοδεύεται από ειλικρίνεια προς τον ελληνικό λαό, που δεν τη βλέπω από τη μεριά των πολιτικών (να το ΟΧΙ στην άγνοια που γράφεις κι εσύ). Ναι, να πούμε ΟΧΙ, άλλά θα θρηνήσουμε θύματα -που έτσι κι αλλιώς θρηνούμε-, να πούμε ΟΧΙ αλλά θα ματώσουμε -που έτσι κι αλλιώς ματώνουμε-. Δυστυχώς δε βλέπω στους αντιρρησίες του μνημονίου αυτή την ειλικρίνεια. Οι περισσότεροι αφήνουν να εννοηθεί ότι αρκεί ένα περήφανο ΟΧΙ για να επιστρέψουμε στην εποχή των "παχέων αγελάδων". Ε, λοιπόν αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Μόνο αν το συνειδητοποιήσουμε νομίζω ότι θα είμαστε σε θέση να επιλέξουμε -αν μας επιτραπεί να επιλέξουμε- τι θέλουμε για το μέλλον μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιώργο, όντως θα έπρεπε ήδη να το είχαμε πει, πατριωτικοί λόγοι μας το επιβάλλουν. Κια μάλιστα όλοι απορούμε που είμαστε μουδιασμένοι και δεν το λέμε το ΟΧΙ. Απελπίζομαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θωμά, αυτόματη επιστροφή στην εποχή παχέων αγελάδων, σαφώς και δεν γίνεται. Πολύ περισσότερο όταν υπάρχει και παγκόσμια οικονομική ύφεση.Νομίζω ότι δυστυχώς οι αντιρρησίες κάνουν μικροπολιτική μόνο. Μικροπολιτική όπως λέμε μικροψυχία.
    Ομως και το μνημόνιο είναι παιχνίδια και πειραματισμοί στην πλάτη μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δέν φαντάζομαι νά πέρασε κανείς τό παραπάνω σχόλιο γιά διαφήμιση της εκπομπής του Παπαδάκη :))

    Είναι λινκ για τραγουδάκι...πατήστε το

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ευστοχότατο το σχόλιο μέσω του άσματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ασε κι εσύ ένα σχόλιο, μπορείς.