Το φεγγάρι είναι κόκκινο

Από το www.digital-camera.gr

 Εν μέσω πανσελήνου και έκλειψης θα υποβληθεί στη Βουλή το Μεσοπρόθεσμο (έχουμε πια πνιγεί στην ορολογία, μη  ... ) και όλοι μας, κυβερνώντες, βουλευτές, πλήθος των πλατειών, σεληνιασμένοι θα παραδοθούμε στην παραδοξολογία της εποχής. 

Τα πρώτα δείγματα ότι οι βουλευτές άρχισαν να θυμούνται για ποιον εργάζονται και ποιος τους εκλέγει φάνηκαν ή άλλα είναι, άραγε, τα κίνητρα, εποχές που ζούμε, τι και ποιον να πιστέψουμε! 

Η συνωμοσιολογία έχει χτυπήσει κόκκινο, η φημολογία επίσης, το αποτέλεσμα είναι ότι τη λέξη "πτώχευση" ή έστω "πιστωτικό γεγονός" τη συνηθίσαμε ήδη, άρα είναι πιο εύκολο να την ακούσουμε.

Το χειρότερο είναι ότι νοιώθουμε άβουλα όντα μπροστά στα τεκταινόμενα, η μόνη σοβαρή αντίδραση μέχρι τώρα είναι οι συγκεντρώσεις στις πλατείες κι αυτές με την έννοια ότι για πρώτη φορά είχαν τη δυναμική η οποία φάνηκε να αγγίζει βουλευτές (για τους κυβερνώντες θα δούμε). Αλλά δεν αρκεί. Πρέπει να  αναπτυχθεί μια δυναμική η οποία να αγγίξει τους κυβερνώντες στην εγχώρια πολιτική showbiz αλλά και στην ευρωπαϊκή. Για την παγκόσμια δεν ξέρω τι να πω.

 Γι αυτό επιβάλλεται να αποβληθεί ο μικροαστικός χαρακτήρας των συγκεντρώσεων, να ωριμάσει το κίνημα και να μπορέσει να επιλέξει τρόπους δράσης συντονισμένους με ακρίβεια, τόλμη και διορατικότητα. Φυσικά χρειάζεται χρόνος. Για το λόγο αυτό είναι πιθανό να ξεθυμάνει με την επέλευση οικονομικών εξελίξεων οι οποίες θα προκαλέσουν την προσοχή της καθεμιάς μονάδας στα ημέτερα της. 

Red Moon, Dang Xuan Hoa, 1959, Vietnam.

Τι σύμπτωση!  Και οι κυβερνώντες αυτό ζητούν, δηλ. να επικεντρωθούμε όχι στα ημέτερα αλλά στα κοινά (όπως εκείνοι τα εννοούν) και  να θυσιασθούμε για το κοινό καλό. Όμως  τα αμφίβολα αποτελέσματα και οι λανθασμένες  συνταγές  ακυρώνουν οποιαδήποτε  ρητορική  υπέρ του  ζητήματος και, αφού δεν υπάρχει διαμορφωμένη εναλλακτική πρόταση, μέχρι να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα (αν ποτέ), από το να καταφύγουμε στην εσωστρέφεια, καλύτερα στην πλατεία να δούμε φεγγαράδα κόκκινη. 

Όσο για την άμεση δημοκρατία, καλή η συζήτηση που έχει ξεκινήσει, ας ελπίσουμε να βγει και κάτι απ' αυτήν. 

Όσοι δεν επισκεφτούμε απόψε το Εθνικό Αστεροσκοπείο και την Πνύκα για να δούμε το φεγγάρι, και την έκλειψη του, ας το καμαρώσουμε από τις πλατείες και από τις ταράτσες μας ενθυμούμενοι τα χρόνια που, σήμερα, μας φαίνεται ότι ήταν όλα πιο απλά.

Τραγούδια για το κόκκινο φεγγάρι υπάρχουν αρκετά. Αλλά έτσι απλό, a capella, μόνο με τη συνοδεία μιας κιθάρας, χωρίς ενορχηστρώσεις και λοιπά, μόνο αυτό.