Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010

Για την αγάπη των άλλων


Το Τζαννή το ήξερα γι ανδρικό όνομα. Στα Δωδεκάνησα είναι και γυναικείο. Για την αγάπη των άλλων. Από τη Νίσυρο στη Ρόδο και μετά στην Αθήνα. Πιο πριν και σε όλο το βιβλίο παρούσα η Αμερική. Η Νέα Υόρκη. Και στο βάθος η Πόλη. Η θάλασσα ανάμεσα τους.

Δυο κοπέλες, η Μαργαρίτα και η Ματούλα δένονται από μικρές με μια μοναδική φιλία, φιλία χωρίς διακυμάνσεις, χωρίς προδοσίες. Τα χρόνια της ιταλοκρατούμενης Δωδεκανήσου.

Το βιβλίο, αν και δωρικό, όπως γράφτηκε, έχει μια πολυπλοκότητα και είναι πολυεπίπεδο. Αγγίζει και αναλύει σχέσεις των ζευγαριών που η ανάγκη ή ο έρωτας τα έσμιξε αταίριαστα.
Αναλύει τα αυστηρά ήθη της μητριαρχικής κοινωνίας των Δωδεκανήσων, την προσήλωση στο καθήκον, στην οικογένεια, στην αγάπη.

Φόντο η θάλασσα, ο μισοχαμένος πατέρας, η μικρή κοινωνία, το ηφαίστειο που στον κρατήρα του η Τζαννή, ως νέα Πυθία, ανασαίνοντας τις αναθυμιάσεις, ψάχνει να μαντέψει το καλύτερο για την οικογένεια της.

Ο Αθανάσης με την προσήλωση του στην οικογένεια, η Ματούλα που ακολουθεί τον έρωτα άδολα και αυθόρμητα κι εκείνος της χαρίζεται.

Το βιβλίο της Ιουστίνης Φραγκούλη μιλάει για την αγάπη. Για τα διλήμματα της. Για τον ξενιτεμό, για την αυτοθυσία.
Είναι η ζωή μεγαλύτερη από την αγάπη? Αυτό είναι το ερώτημα που θέτει το βιβλίο.

Για τον Αθανάση που αρνείται να αρραβωνιαστεί επίσημα επειδή είναι πιστός στα πατροπαράδοτα ήθη, τελικά επιστρέφει στην αγάπη του στην οποία έμεινε πιστός.

Ο Γεράσιμος διαλέγει τη ζωή μακριά από το πατρογονικό νησί , ψάχνει να βρει την αγάπη αλλά στο τέλος παραδίνεται στη ζωή και ακολουθεί την τύχη του, προδίδοντας την αγάπη του για χάρη της αναρρίχησης.

Για την Πατρικία που η ζωή τη λύτρωσε από το άγχος της αριστοκρατίας, για το Στρατή που αψήφησε οικογένεια κι αγάπη για να φύγει μακριά, όπως ο Σταύρος στο "Αμέρικα, Αμέρικα", , για την Μαργαρίτα που αποζητά την αρμονία και την αξιοπρέπεια μέσα από τη θυσία της. Διότι ξέρει με τη σοφία της πως η ζωή είναι μεγαλύτερη από την αγάπη και σε παρασύρει στο πέρασμα της με την ορμή της.

Η Αμερική είναι ο τελικός προορισμός, η λύτρωση την οποία η οικογένεια περίμενε τόσα χρόνια με τη μορφή του πατέρα.

Το βιβλίο της Ιουστίνης Φραγκούλη μιλάει για μια αληθινή ιστορία που τη γέννησε η Νίσυρος, μεγάλωσε στη Ρόδο, ενηλικιώθηκε στην Αθήνα και έβλεπε στα όνειρα της την Αμερική.

4 σχόλια:

  1. Γλυκειά μου Μαίρη,
    Σ΄ευχαριστώ για το υπέροχο κείμενό σου περι το βιβλίο μου και προπάντων που πήρες το χρόνο να το διαβάσεις. Να κατανοήσεις τη γραμμή των ηρώων, τις θυσίες τους, την πίστη στις πανανρθώπινες αξίες που ήταν άκαμπτες και μακρινές εκεί πέρα μακριά στο αμείλικτο Αιγαίο.
    Νίσσυρος, Ρόδος, Αμέρικα, όνειρα ακυρωμένα, ζωές τρομαγμένες, φευγάτες για ένα καλύτερο αύριο. Που ήρθε στη ζωή του γιού, του Τζόν Κατσιματίδη.
    Φιλί χιονισμένο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δηλαδή μετά τα εύκρατα κλίματα, βιώνεις πάλι τον καναδέζικο χειμώνα?
    Το βιβλίο σου, όπως έχω ξαναγράψει, ήταν ένα από τα βιβλία τα οποία ήθελα να διαβάσω λόγω των τόσο πολλών καλών κριτικών που είχα διαβάσει. Είναι βαθύ και λιτό, είναι διεισδυτικό και τρυφερό, είναι, είναι, είναι, είναι και διδακτικό.
    Φουσκώνω από λευκαδίτικη περηφάνεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μαιρουλα προχτες το τελειωσα κι εγω το βιβλιο και δεν ειχα χρονο να γραψω κατι λογω κοσμοϊστορικου χαλασμου εδω. Θα γραψω παρ'ολο που αποφευγω τις κριτικες βιβλιων. Παντως επειδη το εχω τοσο προσφατο, διαβασα την αναρτηση σου με ενδιαφερον. Α ΞΕΧΑΣΑΑΑ ειστε και συντοπιτισσες!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ναι αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με το θαυμασμό μου με το βιβλίο. Είναι ένα βιβλίο αισθαντικό και υπέροχο.
    Ετσι είμαστε εμείς από τη Λευκάδα, ξεχωρίζουμε. (καλά μη με παίρνετε με τις πέτρες, το κόβω).
    Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ασε κι εσύ ένα σχόλιο, μπορείς.